Archbishop Simon Poh’s Message for Christmas 2022 (3 Languages)
Posted date: December 19, 2022
Dear brothers and sisters,
In a few weeks’ time, we will be celebrating Christmas. Decorations and presents are now being prepared, with shopping centres in Kuching and online, offering Christmas Sales. The world is indeed a busy one with many families looking forward to Christmas and year-end celebrations.
The COVID-19 pandemic was like a cloud of darkness that covered our world, shrouding everyone and families with uncertainty, anxiety and fear. We were afraid of the future and even churches that we used to seek comfort in had to be closed under the Movement Control Order. For the last two years, we were unable to celebrate Christmas with friends and families.
This year, it is as if we have been given a lifeline and hope. I have thus chosen as the theme to rejoice and celebrate the coming Christmas and birthday of the Lord Jesus: “The people walking in darkness have seen a great light; on those living in the land of deep darkness a light has dawned.” (Isaiah 9:2)
From the Christmas story that we read in the Bible, we can imagine the first Christmas in Bethlehem 2,000 years ago. There was a young couple, Joseph with Mary who was about to give birth, entering into Bethlehem. They were unable to find any room at the inn that night. I can imagine Joseph being filled with anxiety and near panic as Mary was about to give birth. The Christmas carol Mary’s Boy Child, captured this moment: “Joseph and his wife, Mary, came to Bethlehem that night, they found no place to bear her child, not a single room was in sight. And then they found a little nook, in a stable all forlorn. And in a manger cold and dark, Mary’s little boy was born.”
On the first Christmas night 2,000 years ago in Bethlehem, God from the highest heaven above, came to live among us as a human person, in Jesus. He came to share our human frailty, suffering and pain, so as to offer us hope and life. In the darkness of the night, Jesus came to bring life, light and hope. Christians believe that the same Jesus died on the Cross on Good Friday, but was raised to life by God from the darkness of the tomb. He is now alive and present among us.
The heart of the Christmas story is about a God who offers humanity who had sinned and a broken relationship with God, his only beloved Son that we may live. “For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life.” (John 3:16)
PERSONAL STORY
More than 20 years ago, as a young priest, I went to celebrate Mass and worship in a village called kampong Ngiromis in Bau. After our Mass and service in the Kampong Church, I would visit and bring the Blessed Bread called Holy Communion to the sick in their homes.
I remember clearly that evening, with the prayer leaders guiding me, we entered a path beside the village and walked under the canopy of the rubber trees. After 10 minutes, we reached a hut that was without electricity. In the dim light, I could see a woman lying on the floor.
In preparation to pray, I would usually set up a simple altar. I looked around for a chair or small table where I could place my Bible, Holy Communion etc. No small table was available and I was offered only a wooden homemade stool, the type that we would use when doing the washing outside, or gardening. I decided to cover the stool with a small white cloth, lit a candle and put my Bible and Holy Communion on the white cloth while we prayed. Eventually, I anointed her and let her receive Holy Communion.
Deep in my heart, I felt sad as I knew that I would not be seeing this sick person during my next visit to the kampong in about 2 months’ time. I remembered that in the warm glow of the single candle in the dark room, with everyone kneeling or sitting around the small prayer altar that we had set up for prayer, I realised that it was like Jesus in Holy Communion, he had come to be present in this humble dwelling, with no electricity, no furniture and on a small stool resting on the earthen floor.
I realised that this was like the very first Christmas when Jesus, the Son of God came to live among humanity on earth, born in a humble stable. There was no room or bed but instead, the baby Jesus was put in a manger. A manger is a feeding trough or dulang in Iban which means a tray that is used to put food for animals.
Thus, within the heart of Christmas is the story of God’s love for humanity. God loves sinful humanity unconditionally. Without counting the costs, God willingly offered his only Son, born of a woman, in a stable. On Christmas day, our God came to share in our human frailty, suffering and joy. Jesus eventually experienced the ultimate rejection and cruel death on the Cross on Good Friday.
Christmas is the story that God became man and lives among us. It is only when we have this desire to love and make sacrifices, help and share with those in need, that our Christmas Open House, our Christmas tree and decorations, the exchanging of presents with one another, become more meaningful and contribute towards a better world and society.
Thus, at Christmas during this pandemic recovery period, all humanity—Christians and people of good will—are called to make the same sacrifice of love by giving of our time and money to help those in need. We share Christmas joy, hope and light to those who are lonely, anxious and in despair. May we share and give generously to those in need from the many blessings and gifts that God has provided us.
Besides alleviating poverty and suffering, we shall also pray for those who have lost their jobs, livelihood, those who are suffering from loneliness and in despair, refugees and many who are displaced by conflicts and climate change, peace and unity in families, nations and the world, unity among Christians and harmony among all peoples of goodwill, and in particular, for peace and stability in Malaysia.
As part of nation building in Malaysia, always remember to help the abandoned and excluded, those left out on the peripheries of development, the poor, those in the rural villages and all on the margins of our society. Work with all Christians, men and women of goodwill, NGOs and the Government to bring solace and comfort, education and health care, love and security to all in need.
Be dedicated and committed to serve with love and compassion for the common good of our society. Support educational activities, nation building, health care services and other compassionate works in response to Jesus’ Command, “love your neighbour as yourself.”
I conclude with the Chinese proverb: “It is better to light a single candle than to curse the darkness.” At every Christmas, we are invited to love one another, to light up a candle of hope and light, to give our lives in service of love to others, to all in need, especially those who are on the margins of society, to visit the sick, to bring consolation and hope to everyone. Let us do something, even small things, but with great love.
I take this opportunity to wish everyone a very Holy Christmas. In this season of sharing and giving, let us bless one another with our gifts of friendship, sharing and caring.
Blessed and Merry Christmas.
+ Archbishop Simon Poh
傅雲生總主教2022年聖誕節文告
亲爱的主内兄弟姐妹，
再过几天我们就要庆祝圣诞节了。圣诞装饰、圣诞礼物已准备好。古晋各商场和线上购物网站纷纷祭出圣诞特别促销。许多家庭期待着圣诞节和年终庆典，世界都在忙着。
新冠大流行就像一片乌云遮盖着我们的世界，不确定性、焦虑和恐慌笼罩着每个人和家庭。我们害怕未来，甚至我们曾寻求慰藉的教堂都在行动管制令下关闭。在过去两年，我们不能和朋友及家人一同庆祝圣诞节。
今年我们就如获得了生命线和希望。因此我选了「在黑暗中行走的百姓看见了一道皓光，光辉已射在那寄居在漆黑之地的人们身上」（依 9:2）作为庆祝今年的圣诞节和主耶稣诞辰的庆祝主题。
从我们从圣经中读到的圣诞故事，我们可以想象两千年前在白冷城的第一个圣诞节。有一对年轻夫妇若瑟和即将临盆的玛利亚，他们来到白冷城，但当晚在各旅店都找不到一间客房。我可以想象若瑟当时是多么着急，甚至是恐慌，因为玛利亚就要生产了。圣诞歌曲《玛利亚的小婴孩》倾述了当时的情景：「若瑟和他的妻子，那晚来到白冷城，找不到可以让她生产的客房，然后他们找到一所简陋的马棚，在寒冷漆黑的角落里，玛利亚的小婴孩诞生在马槽里。」
两千年前在白冷城的第一个圣诞夜，高天上的天主，降临人间，在耶稣内成了人居住在我们中间。祂来到世间取了人类的脆弱，苦难和痛苦，为给予我们希望和生命。在黑夜的黑暗中，耶稣来，带来生命、光和希望。基督徒相信，这同一位耶稣在受难日死在十字架上，但天主从坟墓的黑暗中复活了祂。祂现在活着，并临在我们中间。
圣诞故事的中心是关于天主将祂唯一的爱子，给了犯了罪、和天主的关系破裂的人类，让我们有生命。「天主竟这样爱了世界，甚至赐下了自己的独生子，使凡信他的人不至丧亡，反而获得永生。」（若望福音 3:16）
个人的故事
二十多年前，当我还是一个年轻神父，我到石隆门一个叫做依罗米斯的甘榜去主持弥撒和祈祷会。在甘榜的小圣堂举行弥撒后，我会带着祝圣过的面饼 —圣体，到村民的居所去拜访生病的村民。
我清楚的记得那天晚上，在祈祷领袖的带领下，我们踏上村子边沿的小径，头上顶着橡胶树冠。约走了十分钟，我们到达一间小屋，小屋没有电。在昏暗的光线下，我可以看到一位妇人躺在地上。
为准备祈祷，我通常会设一个简单的祭台。我环顾四周，看看有没有椅子或小几什么的可以安放我的圣经，圣体等等东西的地方。没有小几，最后他们给我找来一张手制的凳子，就是人们在户外洗涤或种地用的那种。我用一块白布盖住小凳子，点了一根蜡烛，当我们祈祷时，将我的圣经和圣体 —祝圣过的面饼放在小白布上，然后我给她傅了油和给她领了圣体。
我内心深处感觉悲伤，我知道再过两个月我再次造访这村子时再见不到这位病人。我记得当时的场景，在那一根蜡烛温暖的光线下，每个人围绕着我们设立的那小小的祭台，或跪或坐，我感觉到，那就像圣体内的耶稣，临在这座没有电、没有家具的简陋住所，放在泥土地上的小凳子上。
我觉得这也像第一个圣诞节，当耶稣 —天主子降临人间，居住在人类中间，在一个简陋的马棚诞生。没有房间没有床，小婴儿耶稣被放在一个放动物饲料的马槽中。
因此，圣诞节的核心是天主对人类的爱的故事。天主无条件地，不计代价地爱有罪的人类，天主赐下祂的独生子，生于女人出生在马棚里。在圣诞日，我们的天主从天上降來，祂来到世间，取了人类的脆弱，苦难和喜乐。耶稣最终是在受难日经验了至极的抵制而残酷地死在十字架上。
圣诞节是天主成了人居住在我们中间的故事。只有当我们有了这个爱和牺牲，帮助有需要的人们，和他们分享的愿望，我们的圣诞节开放门户、我们的圣诞树和装饰、互相交换礼物，才更有意义，以及为缔造一个更好的世界和社会有所贡献。
如此，在新冠大流行恢复期的圣诞节，全人类 —基督徒和善心人士—都受召藉着付出我们的时间和金钱，作出同样的爱的牺牲来帮助那些需要帮助的人们。我们和那些孤苦、忧虑和绝望的人们分享圣诞节的喜乐、希望和光。让我们慷慨地和需要帮助的人们分享天主赐予我们的许多祝福和恩典。
除了减轻贫穷和困苦，我们也要特别祈祷，为那些失业，生活无靠；为孤独和绝望所苦，难民和许许多多因冲突和气候变迁而流离失所的人们；为家庭、国家和世界的和睦团结；为基督徒的团结以及所有善心的人们的和谐；特别为马来西亚的和平和安定祈祷。
作为马来西亚建国的一部分，要常常谨记帮助被遗弃的和被排斥的，那些被排除在发展周边外，贫穷的，那些在偏僻乡区和我们社会边缘的人们。与全体基督徒、善心的男女、非官方组织和政府合作，给所有有需要的人们带去慰藉、教育和卫生照顾、爱和安定。
为我们的社会的共同益处，怀着爱和怜悯心，专心致志地服务。响应耶稣的命令「爱近人如你自己」，支持教育活动、国家建设、卫生照顾服务和其他爱心工作。
我以一端中国谚语「与其诅咒黑暗，不如点燃蜡烛」作总结。在每一个圣诞节，我们受邀彼此相爱，为希望和光点燃一根蜡烛，为别人爱的服务奉献我们的生命，给所有有需要的人们，特别是那些处于社会边缘的人们；探访病人，为每个人带去安慰和希望。让我们做点什么，即使是小小的事，但怀着大大的爱去做。
我愿趁这个机会祝大家，过一个圣善的圣诞节。在这个分享和施与的季节，让我们以我们的友谊、分享和关怀彼此祝福。
圣诞节蒙福快乐。
+ 傅云生总主教 （译文）
PERUTUSAN SEMPENA NATAL 2022
Saudara saudari yang dikasihi dalam Kristus,
Dalam masa beberapa minggu lagi, kita akan merayakan Krismas. Hiasan dan hadiah kini sedang disediakan, dan pusat beli-belah di Kuching dan dalam talian menawarkan Jualan Krismas. Dunia ternyata sibuk dengan banyak keluarga yang menanti-nantikan Krismas dan perayaan hujung tahun.
Pandemik COVID-19 umpama awan gelap yang meliputi dunia kita, menyelubungi semua orang dan keluarga dengan ketidaktentuan, kegelisahan dan ketakutan. Kita takut mengenai masa depan, malah gereja-gereja, yang kita dahulu kunjungi untuk mendapatkan penghiburan, terpaksa ditutup di bawah Perintah Kawalan Pergerakan. Selama dua tahun yang lepas, kita tidak dapat merayakan Krismas bersama rakan-rakan dan keluarga.
Pada tahun ini, kita seakan-akan telah diberi talian hayat dan harapan. Sehubungan itu, saya telah memilih tema untuk bersukacita dan merayakan kelahiran Tuhan Yesus dan Krismas yang akan datang: “Bangsa yang berjalan di dalam kegelapan telah melihat terang yang hebat; mereka yang diam di negeri kekelaman, atasnya terang telah bersinar.” (Yesaya 9:2)
Daripada peristiwa Krismas yang kita baca dalam Al-Kitab, kita dapat bayangkan Krismas pertama di Betlehem 2,000 tahun lalu. Yusuf memasuki Betlehem bersama Maria yang sarat mengandung. Mereka tidak dapat menemukan bilik di rumah tumpangan pada malam itu. Saya dapat membayangkan Yusuf dalam keadaan gelisah dan hampir panik kerana Maria hampir hendak beranak. Lagu Krismas, Mary’s Boy Child, menggambarkan saat itu: “Yusuf dan isterinya, Maria, datang ke Betlehem pada malam itu. Mereka tidak menemukan tempat untuk melahirkan anak Maria, tiada satu pun bilik dijumpai. Kemudian mereka menemukan sebuah ceruk kecil, dalam sebuah bangsal yang terbiar, dan dalam sebuah palungan yang dingin dan gelap, bayi kecil Maria dilahirkan.”
Pada malam Krismas pertama 2,000 tahun lalu di Betlehem, Tuhan dari syurga tertinggi datang untuk hidup dalam kalangan kita sebagai seorang manusia, dalam Yesus. Dia datang untuk sama-sama merasakan kelemahan, kesengsaraan dan kesakitan manusia, supaya Dia dapat memberi harapan dan kehidupan kepada kita. Dalam kegelapan malam, Yesus datang untuk membawa kehidupan, cahaya dan harapan. Umat Kristian percaya Yesus yang sama wafat di atas salib pada Jumaat Agung, tetapi dibangkitkan dan dihidupkan semula oleh Allah daripada kegelapan kubur. Dia sekarang hidup dan ada dalam kalangan kita.
Nadi peristiwa Krismas adalah tentang Allah yang memberikan Anak Tunggal yang disayangiNya kepada umat manusia yang telah berdosa dan menjalin hubungan yang tidak baik dengan Allah, supaya kita dapat hidup. “Kerana begitu besar kasih Allah kepada dunia ini sehingga Dia mengurniakan AnakNya yang tunggal, supaya sesiapa yang percaya kepadaNya tidak binasa, melainkan beroleh hidup yang kekal.” (Yohanes 3:16)
Kisah Peribadi
Lebih 20 tahun lalu, sebagai seorang paderi muda, saya telah merayakan Misa dan beribadat di sebuah kampung dipanggil Kampung Ngiromis di Bau. Selepas Misa dan ibadat di gereja kampung, saya melawat dan membawa Roti Maha Kudus atau Komuni Kudus kepada orang sakit di rumah mereka.
Saya ingat dengan jelas pada petang itu, dengan iringan ketua sembahyang, kami memasuki satu laluan yang menelusuri kampung dan berjalan di bawah rimbunan pokok-pokok getah. Selepas 10 minit, kami sampai di sebuah pondok yang tidak ada bekalan elektrik. Dalam cahaya lilin yang malap, saya dapat melihat seorang wanita berbaring di atas lantai.
Sebagai persiapan untuk berdoa, saya biasanya mendirikan altar yang sederhana. Saya mencari kerusi atau meja kecil di mana saya dapat meletakkan Al-Kitab, Komuni Kudus dan sebagainya. Meja kecil tiada dan saya diberikan kerusi kayu buatan sendiri, jenis yang kita biasa gunakan ketika mencuci di luar, atau berkebun. Saya memutuskan untuk menutup kerusi itu dengan kain putih kecil, menyala lilin, dan meletakkan Al-Kitab dan Komuni Kudus di atas kain putih itu sementara kami berdoa. Pada akhirnya, saya mengurapi wanita tadi dan memberikan Komuni Kudus kepadanya.
Jauh di dalam lubuk hati saya, saya rasa sedih kerana saya tahu saya tidak akan melihat orang sakit ini dalam kunjungan saya seterusnya ke kampung itu dalam masa kira-kira dua bulan lagi. Saya ingat, dalam cahaya hangat satu-satunya lilin dalam bilik yang gelap itu, di mana setiap orang berlutut atau duduk mengelilingi altar doa kecil yang kami telah dirikan, saya menyedari bahawa ia adalah seperti Yesus dalam Komuni Kudus. Dia telah datang untuk hadir dalam rumah sederhana ini, tanpa elektrik, tanpa perabot, dan diletakkan di atas kerusi kecil yang berdiri di atas lantai tanah.
Saya menyedari bahawa ini adalah seperti Krismas pertama sekali apabila Yesus, Anak Allah, datang untuk hidup dalam kalangan manusia di atas Bumi, dilahirkan dalam sebuah bangsal yang sederhana. Tiada bilik atau katil, sebaliknya Yesus si bayi diletakkan dalam palungan. Palungan, atau dulang dalam bahasa Iban, adalah tempat yang digunakan untuk meletakkan makanan haiwan.
Maka itu, nadi Krismas adalah kisah kasih Allah bagi umat manusia. Allah mengasihi umat manusia yang berdosa tanpa sebarang syarat. Tanpa mengira kos, Allah bersedia memberikan Putera TunggalNya yang dilahirkan oleh seorang wanita dalam sebuah bangsal. Pada Hari Krismas, Allah kita datang untuk sama-sama merasakan kelemahan, penderitaan dan sukacita manusia. Yesus pada akhirnya mengalami penolakan mutlak dan kematian kejam di atas salib pada Jumaat Agung.
Krismas adalah peristiwa di mana Allah menjadi manusia dan hidup dalam kalangan kita. Apabila kita ada keinginan untuk mengasihi dan membuat pengorbanan, membantu dan berkongsi dengan mereka yang memerlukan, baharulah Rumah Terbuka Krismas, hiasan dan pokok Krismas, pertukaran hadiah dengan satu sama lain, menjadi lebih bermakna dan menyumbang kepada dunia dan masyarakat yang lebih baik.
Benar, pada waktu Krismas dalam tempoh pemulihan pandemik ini, semua umat manusia—umat Kristian dan manusia yang berniat baik— dipanggil untuk membuat pengorbanan kasih yang sama dengan memberi masa dan wang kita untuk membantu mereka yang memerlukannya. Kita membahagikan sukacita, harapan dan cahaya Krismas dengan mereka yang kesepian, gelisah dan putus asa. Semoga kita berkongsi dan memberi dengan murah hati kepada mereka yang memerlukan daripada keberkatan dan kurnia yang begitu banyak diberikan oleh Tuhan kepada kita.
Selain mengurangkan kemiskinan dan penderitaan, kita juga akan berdoa bagi mereka yang telah kehilangan pekerjaan, punca pendapatan, mereka yang mengalami kesepian dan keputusasaan, pelarian dan ramai yang hilang tempat tinggal akibat konflik dan perubahan iklim, kedamaian dan perpaduan dalam keluarga, negara dan dunia, perpaduan dalam kalangan Kristian dan keharmonian dalam kalangan semua bangsa yang berniat baik, dan khususnya, bagi keamanan dan kestabilan di Malaysia.
Sebagai sebahagian daripada pembinaan bangsa di Malaysia, ingatlah selalu untuk membantu golongan yang terabai dan dikucilkan, mereka yang tercicir di pinggiran pembangunan, golongan miskin, mereka yang tinggal di kampung luar bandar dan semua yang terpinggir dalam masyarakat kita. Bekerja bersama semua orang Kristian, lelaki dan wanita yang berniat baik, badan bukan kerajaan (NGO) dan kerajaan untuk membawa ketenangan dan penghiburan, pendidikan dan penjagaan kesihatan, kasih dan jaminan kepada semua yang memerlukannya.
Berdedikasilah dan komited untuk berkhidmat dengan kasih dan belas kasihan demi kebaikan semua dalam masyarakat kita. Sokonglah aktiviti pendidikan, pembinaan bangsa, khidmat penjagaan kesihatan dan kerja belas kasihan lain sebagai respon kepada Perintah Yesus, “Kasihilah sesama kamu seperti kamu mengasihi diri sendiri.”
Saya menyimpulkan dengan peribahasa Cina: “Ia adalah lebih baik untuk menyalakan sebatang lilin daripada menyumpah kegelapan.” Di setiap Krismas, kita dipelawa untuk mengasihi satu sama lain, untuk menyalakan lilin harapan dan cahaya, memberikan kehidupan kita dalam kebaktian kasih kepada orang lain, kepada semua yang memerlukan, terutamanya mereka yang dipinggirkan oleh masyarakat, melawat orang sakit, untuk membawa penghiburan dan harapan kepada semua. Marilah kita melakukan sesuatu, termasuk perkara kecil sekali pun, dengan kasih yang hebat.
Saya mengambil kesempatan ini untuk mengucapkan Selamat Krismas yang sangat suci kepada semua. Pada musim perkongsian dan pemberian ini, marilah kita memberkati satu sama lain dengan anugerah-anugerah persahabatan, perkongsian dan keprihatinan kita.
Selamat Menyambut Krismas yang Berkat.
+ Uskup Agung Simon Poh (Terjemahan)