心灵火热，踏足前行(参见路24:13-35)

亲爱的兄弟姐妹们!

为今年的世界传教节，由路加福音中有关厄玛乌两位门徒的叙述中得到启发（参见路24：13-35），我选择了这一主题：”心灵火热，踏足前行”。两位门徒感到困惑和失望，但在圣言和擘饼中与基督的相遇点燃了他们心中的热火，于是再次出发前往耶路撒冷，宣布主真的复活了。在福音的叙述中，我们通过一些引人瞩目的画面领悟到门徒们的转变：他们由于耶稣讲解《圣经》而心灵火热，他们睁开眼睛认出了祂，最终，踏足前行。让我们默想传教使徒行程的以上三点描述，希望我们能在今天的世界里重新激起传播福音的热忱。

1. “当祂向我们讲解《圣经》的时候”，心灵火热。天主圣言在传教中启迪并改变人心。

从耶路撒冷到厄玛乌的路上，由两位门徒的脸上可以看出，他们非常难过，因为他们所相信的耶稣已经死了（参见第17节）。面对被钉在十字架上的师傅的失败，他们认为耶稣是默西亚的希望破灭了（参见第21节）。

请看，”他们正在谈话讨论的时候，耶稣亲自走近，与他们同行”（第15节）。就如门徒们在被召叫之初，如今在他们迷惑不解的时刻，主也主动接近他们并与他们同行。祂无限慈悲，即使我们有缺点、疑惑及软弱，且忧伤和悲观使我们的心变得 “愚昧和迟钝”（第25节），成为小信德的人，祂也从不厌倦与我们同在。

今天，就像当初一样，复活的主靠近祂的传教使徒，尤其是在他们被欲使他们窒息的不义的奥秘所包围时，以及他们感到迷失、灰心和害怕时，主走近他们身边。因此，”不可让自己的望德被夺走！”（《福音的喜乐》第86号）。上主完全能解决我们的问题，尤其是我们向世界宣扬福音时遇到的那些问题，因为这一使命毕竟是祂的，我们只是祂卑微的合作者，”无用的仆人”（参见路17：10）。

我愿向世界上所有的传教士，特别是那些正经历困难时刻的传教士们，表达我在基督内的亲近：亲爱的诸位，复活的主一直与你们同在，祂看到你们在遥远的地方为福传使命所做的慷慨和牺牲。生命中的每一天并非都充满阳光，但是，让我们永远记住主耶稣在受难前对祂的朋友们说的话：”在世界上你们要受苦难，然而你们要有勇气：我已战胜了世界！”（若16：33）。

在聆听了前往厄玛乌的两位门徒的对话后，复活的耶稣”从梅瑟和众先知开始，把全部《经书》论及祂的话，都给他们解释了”（路24：27）。门徒们的心再次被点燃，他们最终互相倾诉：”当祂在路上与我们谈话，给我们讲解《圣经》的时候，我们的心不是火热的吗？”（第32节）。因为耶稣是生活的圣言，只有祂能点燃、启迪和改变人心。

因此，我们更能理解圣热罗尼莫所说的：”不认识圣经就是不认识基督”（《依撒意亚先知书诠释》，序言：PL24，17B）。”如果没有引领我们的主，我们就不可能深入了解圣经，反之亦然：如果没有圣经，就无法解读耶稣和祂的教会在世界中的使命”（《开启他们的明悟》手谕，1号）。所以，认识圣经对基督徒的生活很重要，对宣扬基督和祂的福音更是如此。否则，除了传给别人自己的想法和计划，还有什么可宣传？一颗冰冷的心能让他人的心燃烧起来吗？

为此，让复活的主永远伴随我们，让祂向我们诠释圣经的含义。我们请祂使我们的心燃烧起来，启迪我们并改变我们，以便我们能以来自祂圣神的力量和智慧，向世界宣扬祂救赎的奥秘。

2. 在擘饼时 “开了眼睛认出祂来 “。圣体中的耶稣是传教使命的源泉和顶峰。

被天主的圣言燃烧的心使厄玛乌的两位门徒在傍晚时，要求那位神秘的旅行者与他们一起住下。当他们一起就餐，祂擘饼时，他们的眼睛开了，认出祂来。使徒们睁开眼睛的决定性因素是耶稣所完成的一系列动作：拿起饼来，祝福了，擘开，递给他们。这些都是犹太户主的日常行为，但是，耶稣基督以圣神的恩宠来完成，祂为这两位共餐者重现了增饼，尤其是圣体的标记，即十字架上的祭献与牺牲。但是，在他们认识到擘饼者就是耶稣的那一刻，”祂从他们眼前隐没了”（路24：31）。这一事实使我们理解到信仰的一个基本现实：擘饼的基督现在成为被擘开的饼，供门徒享用，被他们领受。祂成为不可见的，因为祂现在已经进入门徒心中，使他们的心愈加燃烧，促使他们毫不迟疑地再次出发，将与复活者相遇的独特经验分享给所有的人！为此，复活的基督是擘饼者，同时也是为我们而成为被擘开的饼。所以，每个传教门徒都被要求像耶稣一样，并在祂内，因圣神的行动，为世界成为擘饼者且成为被擘开的饼。

在这方面，必须牢记，以基督的名义给饥饿的人简单地擘开物质的面包，已经是一种基督徒的传教行为。擘开基督圣体，更是卓越的传教行动，因为圣体是教会生活与使命的源泉和顶峰。

教宗本笃十六世提醒我们：”我们不能把我们在圣体圣事中庆祝的爱自我保留。它的本质是要求传达给所有人。世界所需要的是天主的爱，是与基督会晤并相信祂。这就是为什么圣体不仅是教会生活，而且是教会使命的源泉和顶点：一个真正的圣体教会是一个传教的教会'”（《爱德的圣事》宗座劝谕, 84）。

为了结出果实，我们必须与祂合一（参见若15：4-9）。而这种结合是通过日常的祈祷，特别是朝拜圣体，在主面前保持静默来实现的，主在圣体中与我们同在。以爱培育我们与基督的共融，传教的门徒可成为显修中的秘修者。当黑夜将近时厄玛乌两位门徒说：”主啊，请留下与我们同住！”（参见路24:29），受这两位门徒的热切请求所启发，也希望我们的心永远渴望耶稣的陪伴。

3. 走在路上，带着喜悦讲述复活的基督。不断走出去的教会将永保年轻。

门徒们睁开眼睛，在 “擘饼 “中认出了耶稣，就 “毫不迟疑地出发，回到了耶路撒冷”（参见路24:33）。这种匆忙前往，与他人分享与主相遇的喜乐，表明 “福音的喜悦充满了与耶稣相遇的人的心和他的整个生命。凡接受祂救恩的人，必从罪恶、悲哀、内在空虚和孤独中被解救出来。与基督一起，喜乐就会生生不息”（《福音的喜乐》宗座劝谕，1）。真正与复活的耶稣相遇的人，他的心就不能不被与众人分享的这一渴望所燃烧，因此，第一且重要的传教资源是那些在圣经和圣体中认出复活的基督的人，在他们的心中有祂的热火，在他们的眼中有祂的光。即使在最困难的情况和最黑暗的时刻，他们都会为永不消逝的生命做见证。

“踏足前行” 的影象再次提醒我们，万民福传的使命世代有效，这是复活的主赋予教会的使命，为向每个人及每一民族传播福音，直到地极。今日，被如此众多的不义、分裂和战争所伤害的人类，比以往任何时候都更需要基督和平和救赎的福音。因此，我借此机会重申，”每一个人都有领受福音的权利，基督徒有责任向所有人宣讲福音。宣讲时与其摆出把新诫律强加于人的姿态，倒不如心怀与人分享喜乐的诚意，指出美的境界，邀请人们出席甘美的盛宴”（同上，14）。传教的皈依仍然必须成为个人和团体为自己设定的主要目标，因为 “传教是教会所有活动的典范”（同上，15）。

正如保禄宗徒所说，基督的爱吸引并推动着我们（参见格后5:14）。这里是一个双重的爱的问题：基督的爱吸引、激发并唤起我们对祂的爱。而正是这种爱，使走出去的教会永保年轻，其所有成员一起去宣扬基督的福音，我们深信 “祂为众人死，使活着的人不再为自己生活，而是为替他们死而复活的那位生活”（林后4：15）。任何人都能为这传教运动做出贡献：用祈祷和行动，用金钱和痛苦的奉献，用自身的见证。宗座传教善会是鼓励这种精神和物质层面上传教合作的特殊工具。正因如此，世界传教日的募捐是专门为宗座传播信仰善会而设立。

教会传教行动的紧迫性，当然需要其所有成员在各个层面上进行更密切的传教合作。这是同道偕行进程的一个根本目标，且教会正以共融、参与及使命为秘诀来实现它。当然这个过程并非是教会自我封闭；也不是像议会那样通过民主投票并根据人的喜好来决定是否值得信仰和实践。而是像厄玛乌的门徒一样出发，聆听复活的主，因为祂总是在我们中间，向我们解释圣经的意义并为我们擘饼，使我们能够以圣神的力量在世界中继续祂的使命。

就像那两位门徒向其他人讲述路上所发生的事情一样（参见路24:35），我们的宣告也将是对主基督、祂的生命、苦难、死亡和复活，以及祂的爱在我们生命中所创造的奇事的喜乐讲述。

在与复活者的相遇中获得启迪，并被祂的圣神鼓励后，让我们也因此再次出发。让我们带着火热的心出发，睁开双眼，踏足前行，用上主的圣言点燃人心，让他人也睁开眼睛认出圣体中的耶稣，并邀请众人偕行于上主在基督内赐给人类的和平与救赎的道路上。

圣玛利亚旅途中保，基督传教使徒之母及传教之后，为我等祈！

罗马圣若望拉特朗大殿

二零二三年一月六日，主显节

“Hati berkobar-kobar, kaki bergegas pergi mewartakan Injil.”

(bdk. Lukas 24:13-35)

Saudara dan saudari terkasih!

Untuk Minggu Misi Sedunia tahun ini, saya telah memilih tema yang diilhamkan oleh kisah dua murid dalam perjalanan ke Emaus dalam Injil Lukas (bdk. 24:13-35), “Hati berkobar-kobar, kaki bergegas pergi mewartakan Injil“.

Awalnya kedua murid itu bingung dan cemas, namun perjumpaan mereka dengan Kristus dalam sabda dan pemecahan roti membangkitkan keinginan yang besar dalam diri mereka untuk berangkat kembali ke Yerusalem dan menyatakan bahwa Tuhan benar-benar telah bangkit.

Dalam kisah Injil, kita melihat perubahan pada diri murid-murid ini melalui beberapa gambaran yang tampak: hati mereka berkobar-kobar ketika mereka mendengar Yesus menjelaskan Kitab Suci, mata mereka terbuka mengenali-Nya, dan akhirnya, kaki mereka bergegas melangkah pergi.

Dengan merenungkan ketiga gambaran ini yang mencerminkan perjalanan semua murid yang diutus, kita dapat memperbaharui semangat kita untuk menginjil di dunia pada saat ini.

1. Hati kita berkobar-kobar “ketika Dia menjelaskan Kitab Suci kepada kita”.

Dalam kegiatan-kegiatan misionari, sabda Allah mengubah dan menerangi hati.

Dalam perjalanan dari Yerusalem ke Emaus, kedua-dua murid itu putus asa seperti terlihat pada wajah mereka yang muram kerana kematian Yesus yang mereka imani (bdk. ayat 17).

Dihadapkan kepada kegagalan Guru yang telah disalibkan, harapan mereka bahawa Dialah Mesias telah runtuh (lihat ayat 21).

Kemudian, “ketika mereka sedang bercakap-cakap dan bertukar fikiran, Yesus sendiri mendekati mereka, lalu berjalan bersama dengan mereka” (ayat 15).

Seperti ketika Ia pertama kalinya memanggil para murid, saat itu juga, di tengah kebingungan mereka, Tuhan mengambil inisiatif. Dia mendekati dan berjalan di samping mereka.

Demikian pula dalam belas kasih-Nya yang besar, Ia tidak pernah lelah menyertai kita, terlepas daripada semua kegagalan, keraguan, kelemahan dan kecemasan serta pesimisme yang membuat kita, orang-orang yang beriman kerdil, menjadi “bodoh dan lamban hati” (ayat 25).

Pada saat ini, seperti pada saat itu juga, Tuhan Yang Bangkit tetap dekat dengan para murid misionari-Nya dan berjalan di samping mereka, terutamanya ketika mereka merasa bingung, putus asa, takut akan misteri ketidakadilan yang mengelilingi dan berusaha menguasai mereka.

Maka, “jangan biarkan diri kita kehilangan harapan” (Evangelii Gaudium, 86).

Tuhan lebih besar daripada semua masalah kita, terutamanya masalah-masalah yang muncul dalam misi kita untuk mewartakan Injil ke seluruh dunia kerana pada akhirnya misi ini adalah milik-Nya dan kita tidak lebih daripada rakan sekerja-Nya yang rendah hati, “hamba-hamba yang tidak berguna” (bdk. Luk. 17:10).

Saya hendak mengungkapkan kedekatan saya dalam Kristus kepada semua misionari lelaki dan wanita di dunia, terutamanya kepada mereka yang sedang menanggung kesulitan dalam bentuk apa pun.

Teman-teman terkasih, Tuhan Yang Bangkit selalu bersamamu. Dia melihat kemurahan hati dan pengorbanan yang anda lakukan untuk misi penginjilan di negeri-negeri yang jauh.

Hidup kita tidak selalu tenang dan tidak berawan, tetapi janganlah kita pernah lupa akan kata-kata Tuhan Yesus kepada sahabat-sahabat-Nya sebelum sengsara-Nya: “Dalam dunia kamu menderita penganiayaan, tetapi kuatkanlah hatimu, Aku telah mengalahkan dunia” (Yoh. 16:33).

Setelah mendengarkan kedua murid dalam perjalanan ke Emaus, Yesus Yang Bangkit “mulai menjelaskan  kepada mereka  apa yang tertulis tentang Dia dalam seluruh Kitab Suci, mulai dari kitab-kitab Musa dan segala kitab nabi-nabi” (Luk. 24:27).

Hati para murid berghairah, sebagaimana mereka kemudian saling mengungkapkan isi hati mereka, “Bukankah hati kita berkobar-kobar, saat Ia berbicara dengan kita di tengah jalan dan saat Ia menerangkan Kitab Suci kepada kita?” (ayat 32).

Yesus sendiri adalah Sabda yang hidup, satu-satunya yang dapat membuat hati kita membara di dalam diri kita ketika Ia menerangi dan mengubahnya.

Dengan cara ini, kita dapat lebih memahami ucapan Santo Hieronimus bahawa “ketidaktahuan tentang Kitab Suci adalah ketidaktahuan tentang Kristus” (Penjelasan dalam Prolog – Yesaya).

“Tanpa Tuhan yang memperkenalkannya pada kita, mustahil bagi kita untuk memahami Kitab Suci secara mendalam. Begitu juga sebaliknya: tanpa Kitab Suci, peristiwa-peristiwa misi Yesus dan Gereja-Nya di dunia tetap tidak terbaca” (Aperuit Illis, 1).

Oleh kerana itu, pengetahuan tentang Kitab Suci penting bagi kehidupan Kristiani, dan terlebih lagi bagi pewartaan tentang Kristus serta Injil-Nya.

Kalau tidak demikian, apakah yang anda sampaikan kepada orang lain jika bukan hanya sekadar idea dan projek anda sendiri?

Hati yang dingin tidak akan pernah bisa membuat hati lain membara!

Untuk  itu, marilah kita tanpa ragu selalu membiarkan diri kita ditemani Tuhan Yang Bangkit saat Dia menjelaskan kepada kita makna Kitab Suci.

Semoga Dia membuat hati kita berkobar-kobar di dalam diri kita. Semoga Ia menerangi dan mengubah kita sehingga kita dapat mewartakan misteri keselamatan-Nya kepada dunia dengan kuasa dan hikmat yang berasal daripada Roh-Nya.

2. Mata kita “terbuka dan mengenali-Nya” saat pemecahan roti. Yesus dalam Ekaristi adalah sumber dan puncak misi.

Kenyataan bahawa hati mereka berkobar-kobar kerana Firman Tuhan mendorong dua murid Emaus itu untuk meminta si Pengelana misterius tinggal bersama mereka menjelang senja.

Ketika mereka berkumpul di sekitar meja perjamuan, mata mereka terbuka dan mereka mengenali-Nya saat Dia memecahkan roti. Unsur penentu yang membuka mata para murid adalah urutan tindakan yang dilakukan Yesus: Dia mengambil roti, memberkatinya, memecahkannya dan memberikannya kepada mereka.

Itu adalah gerakan yang lazim dilakukan seorang kepala rumah tangga Yahudi, tetapi ketika itu dilakukan oleh Yesus Kristus dengan rahmat Roh Kudus, gerakan itu diperbaharui bagi kedua-dua rakan seperjamuan-Nya, simbol penggandaan roti dan terutamanya simbol Ekaristi, Sakramen Korban Salib.

Namun, pada saat mereka mengenali Yesus yang sedang memecahkan roti, “Ia lenyap dari tengah-tengah mereka” (Luk. 24:31).

Di sini kita dapat mengenali realiti asas daripada iman kita: Kristus, yang memecahkan roti, sekarang menjadi Roti yang dipecahkan, dibagikan kepada para murid dan dimakan oleh mereka.

Dia tidak terlihat lagi kerana sekarang Dia telah memasuki hati para murid untuk membuat mereka semakin membara sehingga mendorong mereka untuk bergegas pergi dan berbahagi dengan semua orang pengalaman unik mereka berjumpa dengan Tuhan Yang Bangkit.

Maka, Kristus Yang Bangkit adalah orang yang memecahkan roti, dan pada saat yang sama, merupakan Roti itu sendiri, terpecah bagi kita.

Oleh kerana itu, setiap murid yang diutus dipanggil untuk menjadi seperti Yesus dan di dalam Dia melalui karya Roh Kudus, sebagai orang yang memecahkan roti dan orang yang memecahkan roti bagi dunia.

Di sini harus diingatkan bahawa membahagikan roti milik kita kepada orang yang lapar dalam nama Kristus sudah merupakan sebuah karya misi Kristiani.

Lebih penting lagi, pemecahan roti Ekaristi, yaitu Kristus sendiri, merupakan sebuah karya misi yang luar biasa (par excellence) kerana Ekaristi adalah sumber dan puncak kehidupan dan misi Gereja.

Seperti yang ditunjukkan oleh Pope Benedict XVI, “kita tidak dapat menyimpan sendiri kasih yang kita rayakan dalam Sakramen [Ekaristi]. Pada dasarnya, kasih itu menuntut untuk dikomunikasikan kepada semua orang. Yang diperlukan oleh dunia adalah kasih Allah untuk berjumpa dengan Kristus dan percaya kepada-Nya. Untuk alasan  inilah Ekaristi bukan sekadar sumber dan puncak kehidupan Gereja, Ekaristi juga merupakan sumber dan puncak misi Gereja: ‘Gereja Ekaristi yang tulen adalah Gereja Misionari” (Sacramentum Caritatis, 84).

Untuk menghasilkan buah, kita harus tetap bersatu dengan Yesus (bdk. Yoh. 15:4-9).

Persatuan ini dapat dicapai melalui doa harian, khususnya dalam dorasi Ekaristi, saat kita berdiam diri di hadirat Tuhan yang tinggal bersama kita dalam Sakramen Maha Kudus.

Dengan penuh kasih memupuk persekutuan dengan Kristus, murid yang diutus dapat menjadi seorang mistik dalam amalan.

Semoga hati kita selalu merindukan persekutuan dengan Yesus, menggemakan permohonan yang berapi-api daripada kedua-dua murid Emaus, terutamanya pada malam hari, “Tinggallah bersama kami, Tuhan!” (bdk. Luk. 24:29).

3. Kaki kita bergegas pergi, dengan sukacita menceritakan kepada orang lain tentang Kristus Yang Bangkit. Keabadian masa muda sebuah Gereja yang selalu pergi keluar.

Setelah mata mereka terbuka dan mereka mengenali Yesus “sedang memecahkan roti”, para murid “lekas-lekas berangkat dan terus kembali ke Yerusalem” (bdk. Luk. 24:33).

Ketergesa-gesaan untuk berbahagi dengan orang lain sukacita berjumpa Tuhan, menunjukkan “sukacita Injil memenuhi hati dan seluruh hidup mereka yang berjumpa dengan Yesus. Mereka yang membiarkan diri diselamatkan oleh-Nya untuk dibebaskan daripada dosa, kesedihan, kekosongan batin dan keterasingan. Bersama Yesus Kristus, sukacita selalu lahir dan lahir kembali” (Evangelii Gaudium, 1).

Seseorang tidak dapat benar-benar menjumpai Yesus Yang Bangkit tanpa dibakar dengan keghairahan untuk mewartakan-Nya kepada semua orang.

Oleh kerana itu, sumber utama dan dasar kepada misi adalah orang-orang yang mengenal Kristus Yang Bangkit dalam Kitab Suci dan dalam Ekaristi, yang membawa api-Nya dalam hati mereka dan terang-Nya dalam tatapan mereka.

Mereka mampu menjadi saksi hidup yang tidak pernah mati, bahkan dalam situasi-situasi tersulit dan pada saat-saat paling gelap sekalipun.

Gambaran “kaki yang bergegas pergi” mengingatkan kita sekali lagi kepada keabsahan abadi misi kepada segala bangsa (missio ad gentes), misi yang dipercayakan kepada Gereja oleh Tuhan Yang Bangkit untuk menginjili semua orang dan bangsa, bahkan sampai hingga ke hujung bumi.

Pada saat ini, lebih daripada sebelumnya, keluarga manusia kita yang terluka oleh begitu banyak situasi ketidakadilan, perpecahan dan peperangan, memerlukan Khabar Baik tentang perdamaian dan keselamatan di dalam Kristus.

Saya menggunakan kesempatan ini untuk menegaskan semula bahawa “setiap orang berhak menerima Injil. Umat Kristian wajib memberitakannya tanpa mengecualikan siapa pun, bukan sebagai orang yang memaksakan kewajiban baharu tetapi sebagai orang yang berbahagi sukacita, yang menunjukkan cakerawala yang indah, dan menawarkan suatu perjamuan yang menggiurkan” (Evangelii Gaudium, 14).

Pertaubatan misionary tetap menjadi tujuan utama yang harus kita tetapkan bagi diri kita sendiri, baik sebagai individu hsebagai komuniti kerana “paradigma misionari merupakan model bagi semua kegiatan Gereja” (ibid., 15).

Seperti yang ditegaskan oleh Rasul Paulus, kasih Kristus menguasai dan mendesak kita (bdk. 2 Kor. 5:14).

Kasih ini merangkap kasih Kristus bagi kita, yang memanggil, mengilhamkan dan membangkitkan kasih kita kepada-Nya.

Sebuah kasih yang membuat Gereja secara terus-menerus berangkat pergi dengan cara baharu, selalu muda.

Kepada semua anggotanya dipercayakan misi pewartaan Injil Kristus, dengan keyakinan bahawa “Kristus telah mati untuk semua orang, supaya mereka yang hidup tidak lagi hidup untuk dirinya sendiri, tetapi untuk Dia yang telah mati dan telah dibangkitkan untuk mereka” (ayat 15).

Kita semua dapat menyumbang kepada gerakan misionari ini melalui doa-doa dan kegiatan-kegiatan kita, dengan persembahan kebendaan dan korban kita selain dengan kesaksian pribadi kita.

Serikat Misi Kepausan adalah sarana istimewa untuk memupuk kerja sama misionari ini, baik pada tingkat spiritual mahupun material.

Oleh kerana itu, kutipan sedekah yang terkumpul pada Minggu Misi Sedunia dikhususkan untuk Serikat Kepausan Bagi Penyebaran Iman.

Kesegeraan kegiatan misionari Gereja tentunya menuntut kerjasama misionari yang semakin erat antara semua anggotanya dan pada setiap tingkatan.

Ini adalah tujuan penting daripada perjalanan sinod yang telah dilakukan oleh Gereja, dipandu oleh kata kunci: persekutuan, penyertaan dan misi.

Perjalanan itu tentu sahaja bukan bererti Gereja berbalik kepada dirinya sendiri, juga bukan keputusan bersama mengenai apa yang harus kita yakini dan amal, ataupun persoalan pilihan manusia.

Sebaliknya, ini merupakan sebuah proses berangkat pergi, dan seperti dua murid Emaus: mendengarkan Tuhan Yang Bangkit.

Dia senantiasa datang dalam kalangan kita untuk menjelaskan erti Kitab Suci dan memecahkan roti untuk kita sehingga dengan kuasa Roh Kudus, kita dapat menjalankan misi-Nya di dunia.

Sama seperti kedua-dua murid Emaus menceritakan kepada orang lain apa yang terjadi di tengah jalan (bdk. Luk. 24:35), demikian juga pewartaan kita akan menjadi kisah sukacita mengenai Kristus Tuhan, kehidupan, kesengsaraan, kematian dan kebangkitan-Nya, serta keajaiban yang telah diperbuat oleh kasih-Nya dalam hidup kita.

Jadi marilah kita berangkat pergi bermisi, diterangi pertemuan dengan Tuhan Yang Bangkit dan didorong oleh Roh-Nya.

Marilah kita berangkat pergi bermisi dengan hati yang berkobar-kobar, mata terbuka dan kaki yang sigap melangkah.

Marilah kita berangkat pergi untuk membakar hati orang lain dengan sabda Tuhan, membuka mata orang lain kepada Yesus dalam Ekaristi, dan mengajak setiap orang untuk berjalan bersama di jalan perdamaian dan keselamatan yang telah dianugerahkan oleh Tuhan dalam Kristus kepada seluruh umat manusia.

Bonda kami di dalam Perjalanan, Bonda Para Misionari Kristus, dan Ratu Misi, doakanlah kami!

Roma, Santo Yohanes Lateran,

6 Januari 2023,

Hari Raya Penampakan Tuhan

FRANCIS